Het licht van het universum in de tarot

Het licht is in veel spirituele stromingen een belangrijk symbool. Licht wijst op de aanwezigheid van het goddelijke en contact tussen de zichtbare en onzichtbare wereld. Licht is daarom een symbool van spirituele kennis en dieper weten. In de tarot zijn er drie zichtbare lichtbronnen : de Zon, de Maan en de Ster. 

Groeien naar het licht

De zon is een symbool van expansie, groei, leiding, energie en creativiteit. Ze bepaald het ritme van de dag en de seizoenen. Ze is de symbolische levensbron van de mens, een actief mannelijk principe. In de tarot zien we meestal een gele zon en soms een witte. De witte zon staat voor mystieke verlichting, omdat de witte zon een gereinigde zonnekracht is. Het wijst op intuïtie die tot een andere (goddelijke) wereld behoort. De gele zon is de aardse zon. Afhankelijk van de positie van de zon wijzigt de betekenis. Een rijzende zon staat voor nieuw begin en nieuwe mogelijkheden, op haar hoogste punt is haar kracht en invloed het felst en is de energie versterkend. De ondergaande zon verwijst naar einde en transitie. Toch is ze altijd symbool voor blijvende levenskracht. Al verdwijnt ze uit het zicht, na enige tijd verschijnt ze terug aan de horizon, even krachtig stralend als de dag ervoor.

Het onzichtbare licht

Net als de zon kan je de maan verbinden met een cyclisch proces en tijdsindeling. De maan is in vele opzichten het duplicaat van de zon. Ze is passief van aard, omdat haar licht afkomstig is van de zon. De maan is stelt het licht voor van alles dat onzichtbaar is omdat ze verschijnt als de kracht van de zon afneemt en de nacht zijn intrede doet. Haar invloed is subtieler dan die van de zon, maar daarom niet minder krachtig. Ze brengt oceanen in beweging en beïnvloedt de groei van de natuur en de menstruatiecyclus van de vrouw. Door haar verschillende verschijningsvormen, maanfases, was ze in de Oudheid vaak belangrijker dan de zon.

De mens herkende in de maanfases de biologische wetten van groei, bloei en achteruitgang. Vandaar haar verbondenheid met de dood. De maan was in vele culturen de rustplaats voor overledenen alsook de plaats van terugkeer naar de aarde. De maan symboliseert de plaats waar de ziel wordt gereinigd van aardse ervaringen en terug krachtig kan worden. Als licht in de duisternis, reflecteert de maan wat diep verborgen is in de mens, zowel de creatieve impulsen als de onverwerkte ervaringen en angsten.

Licht van het universum

De mens kijkt al eeuwenlang met verlangen  en bewondering naar de sterren. Hun schitterende aanwezigheid beïnvloedt ons leven. Ze zijn een bron van licht en een punt van oriëntatie, zowel voor het uiterlijke als innerlijke leven. De grote sterren zijn ijkpunten doordat ze altijd aanwezig zijn en ogenschijnlijk niet bewegen aan de hemel. Als licht in de duisternis staan sterren symbool voor de geest.  Net zoals de zon en de maan heeft de ster een zeer herkenbare vorm. De vorm van de ster wordt vaak verbonden met de getallensymboliek. De vierpuntige ster stelt de expansie van het universum voor. De vijfpuntige ster is een verbinding tussen de vier elementen, met de geest als vijfde en leidend principe. Ze is een verwijzing van de mens als microkosmos, alsook de mens die zich opricht naar zijn punt van oorsprong (de hemel). De zespuntige ster symboliseert de vereniging tussen dualiteiten, het mannelijk en vrouwelijke principe. De zevenpuntige ster is een ster die nauw verbonden is met emoties en de godin Venus. Ze stelt wereldlijke orde voor, omdat ze een verwijzing is naar wereldse compleetheid. Denk aan zeven dagen van de week en de zeven gekende planeten in de Oudheid. De achtpuntige ster is de ster van hoop, ze stelt tijd en richting voor. Denk hierbij aan de vier windrichtingen, de twee equinoxen en de twee zonnewendes.