Key to the Tarot, Arthur Waite
Tarotspel met boek
Toen Rider het tarotspel van Waite uitgaf in 1909 had hij een origineel idee. Het tarotspel zat in een grote rode doos en in de doos zat ook een boekje met uitleg over het tarotspel en de visie van Waite. In de eerste uitgave was de titel van het boek : Key to the Tarot (Sleutel tot de tarot), het jaar erop veranderde de titel in Pictorial Key to the Tarot (Sleutel tot de tarot in beeld).
Bijzonder was de ondertitel : Being Fragments of a Secret Tradition under the Veil of Divination. Dat maakt duidelijk dat de interesse van Waite in de tarot niet bij het voorspellen ligt, maar wel in de beeldtaal. Een beeldtaal die volgens hem verwijst naar een Geheime Traditie. Waite is ervan overtuigd dat er een Geheime Traditie bestaat waarin mystieke kennis wordt doorgegeven via esoterische genootschappen.
Het boekje is opgedeeld in drie hoofdstukken
1. De sluier en haar symbolen
In dit hoofdstuk beschrijft hij de geschiedenis van de tarot. Dit doet hij op een zeer kritische wijze. Waite was een pionier op vlak van bestudering van de esoterische geschiedenis. Zijn werken zijn een bron voor verder historisch onderzoek geweest. Uiteraard weten we nu, ruim 100 jaar later, veel meer over de geschiedenis van de tarot.
2. De leer achter de sluier
In het tweede hoofdstuk besteed Waite aandacht aan de grote arcana. Hij beschrijft de kaarten niet in detail, maar geeft vooral zijn visie op de symboliek. Hierin geeft hij o.a. kritiek op de traditionele duiding van de kaarten.
3. De buitenste methode van het orakel
De kleine arcana en enkele legmethodes worden besproken in het derde hoofdstuk. Hij beschrijft expliciet de voorspellende betekenis van alle tarotkaarten en de betekenis als ze omgekeerd liggen. Die uitleg is grotendeels gekopieerd van andere auteurs zoals Etteilla en Levi. Er is een sterk vermoeden dat hij, voor de informatie in het derde hoofdstuk, beroep heeft gedaan op William Butler Yeats die vertrouwd was met tarot en voorspellen met tarotkaarten.